Nieuw onderzoek beschikbaar
De beschikbaarheid van nieuw bloedonderzoek waarmee de progressie van aderverkalking, en daarmee ook uw risico op een hart en vaatziekte, in kaart gebracht kan worden is de voornaamste reden voor de verandering in aanpak. Dit bloedonderzoek is niet alleen een uitstekend diagnose middel maar kan ook als basis voor de behandeling gebruikt worden. U kunt dit onderzoek via uw huisarts of cardioloog aanvragen.Met de uitslag van dit onderzoek en de informatie in de volgende hoofdstukken kunt u dan zelf inschatten wat voor u het risico is op een hart en vaatziekte of het risico dat u tengevolge van een hart en vaatziekte komt te overlijden.
Tijdens dit bloedonderzoek worden de volgende waarden in uw bloed gemeten:
Gebruik de bovenstaande wetenschappelijke informatie in uw overleg met uw arts.C-Reactive Proteine (CRP)
Bij het proces van aderverkalking speelt een ontstekingsreactie een belangrijke rol. Door deze ontstekingsreactie produceert de lever C-Reactive Proteine (CRP). De waarde voor CRP is daarom de meest nauwkeurige indicator voor de progressie van aderverkalking. Vele studies dan ook aan dat een verhoogd CRP het risico op een hart en vaatziekte sterk vergroot en bovendien de kans om aan angina pectoris te overlijden verhoogt.Een grootschalig onderzoek (Physicians Health Study) geeft aan dat zelfs bij een hoog normale waarde van CRP de kans op een hartinfarct verdubbeld wordt en de kans op een vaatziekte, zoals bijvoorbeeld etalagebenen 2 - 4 maal wordt vergroot. Dit betekent dus dat zelfs bij een CRP die binnen de referentiewaarden valt (hoognormaal) de kans op een hart en vaatziekte toeneemt.
Cardiologen hanteren voor CRP een referentiewaarde van: kleiner dan 10mg/L. Het is echter veiliger om een waarde in de buurt van de 10 te vermijden. Grootschalig onderzoek geeft aan dat het beter is om er voor te zorgen dat uw CRP waarde lager is dan 1 mg/L. In het behandelingsgedeelte van deze serie leest u hoe u dit kan doen. Uw huisarts of cardioloog heeft bij klachten die duiden op hart en vaatziekten uw CRP waarde zeker gemeten. Vraag deze waarde bij hen op, u heeft hem nodig bij de behandeling.
Vrouwen die tijdens de overgang hormoontherapie toepassen lopen extra risico op hart en vaatziekten. Volgens onderzoek nemen de ontstekingen van beschadigde vaatwanden toe onder invloed van hormoontherapie. Hierdoor is bij deze vrouwen de waarde voor CRP extra verhoogd. Laat daarom uw CRP regelmatig controleren als u hormoontherapie toepast.
Fibrinogeen
Fibrinogeen wordt net als CRP door de lever gemaakt als de vaatwand beschadigt is en er sprake is van een ontstekingsreactie. Fibrinogeen wordt op de plek van de vaatwand beschadiging omgezet in een netwerk van weefsel (fibrine). Hierdoor kunnen stoffen in het bloed zich beter op de plek van de beschadiging hechten. Dit geld ook voor rode bloedplaatjes die op deze manier bloedstollingsfactoren op de plek van de beschadiging kunnen afgeven.Een te hoog fibrinogeen niveau verhoogt de kans op een hart of herseninfarct en daarmee het risico om aan een hart en vaatziekte te overlijden. Een verhoogt niveau aan fibrinogeen is een betere indicator voor het risico op hart en vaatziekten dan LDL cholesterol.
De algemeen geaccepteerde referentiewaarde voor fibrinogeen is 2 - 4g/L (200 - 400mg/dL). Een waarde lager dan 3g/L wordt echter als veiliger beoordeeld.
Homocysteïne
Homocysteïne wordt door het lichaam zelf gemaakt van het essentiële aminozuur methionine. Homocysteïne wordt in een later stadium weer uit het lichaam verwijderd. Het lichaam verwijdert homocysteïne door het af te breken of door het weer om te vormen tot methionine. als een van deze processen verstoord is ontstaat er een te hoog homocysteïne niveau in het lichaam. Homocysteïne speelt een belangrijke rol in het proces van aderverkalking:- homocysteïne beschadigt de vaatwand
- homocysteïne versnelt de oxidatie van LDL
- homocysteïne remt de afbraak van fibrine waardoor een plaque zich eerder kan vormen en sneller trombose wordt veroorzaakt.
Een verhoogt homocysteïne niveau versnelt de progressie van aderverkalking en verhoogt daarmee het risico op hart en vaatziekten. Homocysteïne kan daarom gebruikt worden voor het diagnosticeren van aderverkalking.
Vele laboratoria gebruiken 5 - 15 mmol/L als referentiewaarde voor homocysteïne. Recent epidemiologisch onderzoek geeft echter aan dat zelfs een waarde van meer dan 6,3 mmol/L uw risico op een hart en vaatziekte sterk vergroot. Uit dit onderzoek bleek dat bij elke toename van homocysteïne met 5 mmol/L de kans om aan het hart en vaatziekte te overlijden met 50% toenam. Bij een waarde tussen de 12.0 en 14.9 mmol/L (binnen de Nederlandse referenties) was de kans om aan een hart en vaatziekte te overlijden al toegenomen tot 210%.
Een te hoog homocysteïne niveau versnelt de progressie van aderverkalking met name als ook de LDL verhoogd is. Homocysteïne is namelijk in staat om LDL te oxideren en oxy-LDL, een vrije radicaal, vormt een belangrijk onderdeel van het proces van aderverkalking.
Gelukkig wordt de waarde van homocysteïne door sommige huisartsen en cardiologen tijdens onderzoek gemeten. Deze moderne artsen onderkennen, net als de AHA Science Advisory Board van de American Heart Association (Amerikaanse hartstichting), het belang van deze waarde als diagnostisch middel. De Nederlandse hartstichting onderkent ook het gevaar van homocysteïne, hun behandelingsvoorstel is echter wat aan de behoudende kant.
Cholesterol
Waar is cholesterol goed voor?
Het klinkt misschien vreemd maar cholesterol is voor de mens een onmisbare stof. Het wordt voor de productie van celmembranen, vitamine D, geslacht- en bijnierhormonen en galzuren gebruikt. Meer dan 90% van alle cholesterol maken we zelf. Alle cellen (behalve de hersencellen), maar vooral de lever en darmwandcellen produceren cholesterol. Als we via de voeding minder cholesterol binnen krijgen, maakt het lichaam gewoon meer cholesterol om een gezond niveau te handhaven. Daarom kunnen we het cholesterolniveau in ons lichaam maar 1 – 4% met een cholesterolvrij dieet beïnvloeden. Dit geldt niet voor mensen met een zeldzame aandoening waarbij de lever, ongeacht de hoeveelheid cholesterol in de voeding, veel cholesterol blijft produceren.HDL goed, LDL slecht, is dat wel zo?
Bovendien bestaan er drie verschillende groottes van LDL moleculen. De kleinste is het meest gevaarlijk. Zij oxideren sneller en kunnen, doordat ze zo klein zijn. beter in de vaatwand binnen dringen. Vooral geoxideerd LDL cholesterol is betrokken bij het proces van aderverkalking. LDL cholesterol bevat ongeveer 2700 vetzuurmoleculen waarvan er 50% meervoudig onverzadigd is. Deze meervoudige onverzadigde vetzuren zijn er met name verantwoordelijk voor dat LDL oxideert tot oxy-LDL als de antioxidant status van het lichaam niet voldoende is. Oxy-LDL is een vrije radicaal en is in staat de vaatwand te beschadigen. Helaas wordt in het huidige bloedonderzoek uitgevoerd door huisartsen en cardiologen geen onderscheid gemaakt in de drie grootte van LDL en het niveau van oxy-LDL in het lichaam.
Het geneesmiddelenbeleid van huisartsen en specialisten is met name gericht op LDL verlaging. Toch geven vele onderzoeken aan dat het beter is om het beleid te richten op het verhogen van het HDL. Het is trouwens nog maar de vraag of deze cholesterol verlagende geneesmiddelen wel echt in staat zijn om de LDL omlaag te brengen. Volgens een Spaanse study (The REALITY Study) was bij ruim 73% van de patiënten die mee deden aan het onderzoek, zelfs na drie jaar intensieve cholesterolverlagende therapie, geen voldoende resultaat bereikt.
HDL wordt als de goede cholesterol gekenmerkt en dat is terecht. Het bevat namelijk een enzym (Paraoxonases) dat het mogelijk maakt om oxy-LDL uit de vaatwand te verwijderen.
Een te laag HDL of een te hoge totaal cholesterol / HDL verhouding is daarom een veel betere indicator voor het risico op een hart en vaatziekte dan een te hoog LDL.
HbA1c
De Nederlandse laboratoria gebruiken 4 - 6% als referentiewaarde voor HbA1c voor patiënten die geen diabetes hebben. De waarde voor HbA1c geeft aan hoeveel rode bloedplaatjes er door een te hoog glucose niveau in het bloed vernield zijn. Deze vernielde bloedplaatjes noemt men AGEs (Advanced Glycation End Products). AGEs zijn dus ongewenste verbindingen tussen glucose en andere moleculen in het lichaam. AGEs zijn vrije radicalen die het lichaam zeer veel schade toebrengen, waaronder vaatwand beschadigingen.Een verhoogd HbA1c vergroot de kans op hart en vaatziekten. Dit is een van de reden waarom diabetes patiënten een risicogroep vormen.
Maagdarmstoornissen: Candida infectie - Prikkelbaredarmsyndroom - Crohn - Colitus Ulcerosa - CVS/ME: Chronische vermoeidheid Syndroom - Diabetische complicaties: Bloeduiker stabilisatie - Neuropathie - Retinopathie - Nefropathie - Hart- en vaatziekten: Cardiomyopathie en Hartfalen - Hoge bloeddruk - Cholesterol verlaging - Aderverkalking (atherosclerose) - Spataderen - Levensverlenging: 100 jaren jong - DHEA - Melatonine - 65+ - Kanker: - Ondersteuningstherapie bij kanker - Bot en gewrichtsaandoeningen: - Artrose - Artritis - Osteoporose - Fibromyalgie: - Fibromyalgie - Urinewegaandoeningen: - Prostaatklachten - Blaasontsteking - Vrouwenklachten: Menopauze - Premenstrueelsyndroom - Overgewicht: - Overgewicht - SLIM - Oogaandoeningen: Staar - Slecht zien Andere artikelen: - HPU - Astma - Multiple Sclerose - Psoriasis - Depressie
